EBUROVICAE

EBUROVICAE

sive AULERCI EBUROVICES, inter Celtas pop. Aulercis, Caersar, Plin. l. 4. c. 18. Eutrop. Lexoviis, Unellis, et Curiosolitis proximi, ex maritimis civitatibus Oceanum attingentibus. Vulgo Ceux d'Eureux en Normandie. Habebant ad Bor. Velocasses, ad Occ. Lexovios, ad Austr. Aulercos Diablintes, ad Ort. Carnutes. Baudr. Eorum urbs et caput Mediolanum in Gallia Lugdunensi, Ptolem. Mediolanum Aulercorum Aethico, alias Civ. Ebroicorum Gall. Eureux dicitur: quae diu sub Comitibus e familia Normannorum, e quibus Rodolphus erat, cuius uxor Hesselina, Itonae fluv. cui urbs assidet, nomen dedit, teste Gaguino: postea în manus Philippi Aug. pervenit, a quo tempore Comitatus hic in Apanagium cessit Regum filiis, uti Ludovico fil. Philippi Audacis Regis qui ex Margareta, Philippi Atrebatum Comitis filia, Philippum suscepit, Navatrae Regem, matitum Iohannae, filiae Ludovici Hutini. Post Carolum cognom. Nobilem, fine prole decedentem, rediit ad coronam A. C. 1425. Primus Ebroicensium Ep. Taurinus fertur, circa A. C. 260. Inter cuius successores eminuêre Claudius Sanctius et Perronius Cardin. Vide Duchen. ant. et recher. des villes de France; Tilletum, hist. de France. Sammartan. Gall. Christ. T. 2. p. 571. et Geneal. de la Maison de France, Gamulogenus Aulercus, dux Senonum, Parisiorum, et finitimarum civ. contra Labienum, cuius Caesar l. 7. meminit, haud dubie fuit Aulercus Eburovix, Aulercorum enim nomine saepe Aulercos Eburovices vett. designavêre. Pagus Ebroicinus; cuius pars a silva locoqueve Utico Ouche vulgo dictis, vocatur Gallis le Pays d'Ouche, pagus Uticensis. Hadr. Vales. Notit. Gall. in voce Aulerci.